Vandaag stond ik oog in oog met de zinloosheid van het leven. Het is weliswaar een logisch gevolg van ‘het leven’ maar het doet pijn. Wanneer er grote liefdes sterven, brokkelt ook een stukje ziel daarmee de afgrond in. Zo heb ik vandaag afscheid moeten nemen van mijn jeugdige ziel. Niet omdat ik opeens volwassen ben of ik daadwerkelijk een vrijmoedige vorm van ambitie heb. Nee, in tegen deel, MSN stopt.
Het zat er aan te komen, na een lang en eenzaam ziektebed heeft ze de strijd tegen de kwaadaardige ziektes verloren en het leven gelaten. Vele mooie herinneringen blijven ons bij, maar toch baal ik van de timing. Ik moet nog steeds Annette uit Veenendaal toevoegen. Tijdens een zenuwslopend potje discobowlen op vakantiepark de Heideheuvel viel ze me op, ze keek naar mij en ik bood haar een ranja aan. Nu verwacht u misschien een slot de ala vijftig tinten grijs, maar we waren jong, dus een MSN relatie lag in het verschiet. Zo ging dat. En als u nu denkt ‘mijn god, wat ben jij een kansloos rot joch’, ga dan door met het potje Wordfeud, want dat is voor uw generatie.
We hadden een grootse toekomst, niet dat we elkaar ooit nog zouden zien maar dat is bijzaak. Althans, niet meer zouden zien, mijn logitech webcam die ik voor 14,99 bij de blokker had gekocht functioneerde naar behoren. Misschien had de relatie wel echt serieus geworden, en hadden we hyves vrienden kunnen worden. Wellicht zou je mijn foto dan wel respecteren. Die foto waarmee ik met 2 vingers in de lucht laat zien dat ik een sympathisant ben van wereldvrede. Je moet trouwens wel maar gewoon geloven dat ik dat ben, toevalligerwijs is de foto door een plotselinge flits van mijn Samsung D500 (Die ik trouwens van mijn broer heb geleend, maar als jij stil bent, lijk ik gaaf) ietwat overbelicht. En net bij mijn gezicht. Balen hè, wel zie je mijn jeugdpuistjes zo iets minder. Het leek die maandag op een mijnenveld.
Als tegenprestatie zou ik ook jouw foto respecteren. Vervolgens zouden we bij kaarslicht om 22:00 afscheid nemen omdat we dag daarna het eerste uur wiskunde zouden hebben. En dat was het moment van de dag. De remmen gingen los, de schaamte ging overboord en doe hormonen sloegen op hol. Dat werd dan weliswaar geïllustreerd in 2 emoticons, de welbekende (k) en (l), maar dat mocht de pret niet drukken.
Ik mis dat onbezorgde, ik mis Annette. Waarschijnlijk is Annette uitgegroeid tot een citroenbrandewijn drinkende, sandaal dragende, wordfeud spelende, paardrijdende tienermoeder. Maar ik mis de toekomst. Het had zo mooi kunnen zijn. MSN en Annette, zie dit als mijn aubade naar jullie. Voor jullie: (F)
P.S.
Chatman, denk niet dat ik jou vergeten ben. Door jou ben ik nooit overgegaan op zelfkastijding, helaas schold je nooit terug en leek ik een ongeïnteresseerde klootzak. Nog steeds heb ik goed vertrouwen dat je echt bestaat, binnenkort wat drinken?