Je kunt veel zeggen over de ‘Arabische Lente’ maar het klinkt een stuk aangenamer dan het Nederlandse voorjaar. De hoop op een Elfstedentocht was al een flinke tijd geparkeerd in het vriesvak, maar daar hebben we iets anders voor verzonnen. Het WK schaatsen stond namelijk voor de deur.
Wij als Nederlanders zijn trots op wat we hebben, zo ook met schaatsen. Niet dat iemand er echt verstand van heeft maar we hebben Kramer, en die ‘Lance Armstronged’ de sport. Dit jaar werd het WK gehouden in Sotsji. Dit klinkt inderdaad als een goedkoop Aziatisch afhaal gerecht, maar helaas is dit toch echt een Russische stad. Of wikipedia zou liegen. In dit pittoreske stadje staat een stadion, een stadion waarin helden en heldinnen als Kramer en Wüst wereldprestaties zouden gaan leveren. Normaal staan er duizenden mensen die als één uitgedoste naar carnaval riekende menigte staan te schreeuwen. Dit jaar was het zo rustig dat het WK dat de NOS bij het startschot naast de schaatsers ook het publiek voorstelde. Het was een treurig beeld, de grote der aarde in een leeg oefencomplex.
Waar men wel massaal naar keek was het programma ‘Urker Vissers’. Dit begreep ik maar weinig. Nu moet ik eerlijk toegeven dat Urk me bij voorbaat al doet denken aan vrouwen als Eucalypta met tanden in de vulva, maar ik was benieuwd. Althans, het werd aangezet, en ik had als jongste lid van de bankzitters weinig recht van spreke, dus ik keek mee. Het is mij echter een grote vraag waarom mensen naar dat programma kijken. Ik begreep het echt niet, of zoals een Urker zou zeggen: ‘’zeg dat ut niet woar ies!’’.45 Minuten kijken naar de meest tragisch, saaie mensen in Nederland. Een soort Studio Voetbal, maar dan onverstaanbaar. Er gebeurt werkelijk helemaal niets, de minuten die ik heb mogen aanschouwen gingen er twee ‘vrouwen’ ergens wat drinken. Punt. Meer niet. Die twee vrouwen waren familie van de vissers. Die waren, hoe kan het ook anders, aan het vissen. Nou, briljant concept.
We leven in een bijzondere periode. Programma’s waarin we stoffelijke overschotten van een duikplank af keilen worden goed bekeken. Schaatsen, ons nationaal cultureel erfgoed, wordt ook goed bekeken. Helaas alleen door ons. Amerika heeft de Superbowl, Duitsland heeft Bratwurst en wij hebben schaatsen. Rondjes glijden op 2 ijzertjes en bevroren water, wat een sport. Gelukkig hoeven we nog maar 2 maanden af te tellen naar het Eurovisie Songfestival.
Veelal zeuren mensen over het aanbod op de televisie, of het nieuws wat kranten ons elke dag serveren, maar we moeten de fout bij ons zelf zoeken. Wanneer wij het niet zouden lezen, kijken of zelfs zouden pikken zou het er ook niet zijn. Maar helaas, wat zijn wij een ontiegelijk smakeloos land.
SMS Smakeloosheid Aan naar 3434 en win een onvolgroeide peuter. Zap gewoon weg, doe het anders maar voor mij.